Als houthakker en bosbouwondernemer in Zuid-Frankrijk heeft Mathias Bonneau drie schetsboeken gepubliceerd over zijn werk in het bos. Hij schetst er zijn terreinervaringen, en deelt info, gepaard gaande met veel emotie en passie voor zijn beroep.
Mathias Bonneau, wie bent u?
Reeds in mijn kindertijd hielp ik mijn vader bij bosuitbatingsactiviteiten in onze familiale bossen. Na mijn architectuurstudies overviel me een
plotselinge passie voor het bos en wilde ik enkel daar nog aan de slag. Vijf jaar geleden volgde ik dan een opleiding bosbeheer en werk sindsdien als houthakker en bosbouwer /beheerder. Tegelijkertijd schets en schrijf ik boeken over het bos.
Hoe is het idee van deze boeken ontstaan?
Tijdens mijn studies maakte ik een eisboekje toen ik op Erasmus ging. De ervaring was me zodanig bevallen dat ik mijn herinneringen wilde blijven koesteren. Tijdens mijn eerste winter in het bos probeerde ik woorden en tekeningen op gevoelens te plakken. Dit leidde tot ‘L’hiver au bois, carnet
d’un bûcheron’. Samen met een vriend mobiel zager schreef ik een tweede schetsboek ‘Une fois l’arbre à terre’, gevolgd door een derde over het
verhaal van een beuk van bij de oogst tot aan de uiteindelijke verwerking in een zetel.
Welke voordelen bieden tekeningen bij deze onderneming?
Het was initieel misschien niet de bedoeling, maar de tekeningen hebben een vulgariserende rol. De verhalen gaan verder in op technische beroepen en verstrekken er uitleg over. Wanneer ik moeilijke materie moet begrijpen, heb ik schetsen en schema’s nodig die de informatie ontleden waardoor ik ze makkelijker kan opnemen. Tekeningen beschikken over het vermogen om uitleg te vereenvoudigen. De visuele aanpak helpt makkelijker te onthouden. Je kunt ook interessante beelden vastleggen. Het schetsboek biedt bovendien het voordeel technische schetsen te kunnen afwisselen met tekeningen.
Heeft uw ervaring met schetsen tot een nieuwe kijk op uw beroep geleid?
Wanneer ik bijvoorbeeld in een zagerij kom, heb ik onvermijdelijk zoals elke houtprofessional een technische kijk. De benadering is in dit geval anders omdat ik vooral op zoek ben naar emoties, de ‘schoonheid’ en wat me inspireert tot schetsen. Dit biedt me eveneens de luxe om de tijd te nemen alles waar te nemen en de details te ontleden waarvoor men tijdens de dagelijkse beroepsactiviteit uiteindelijk geen aandacht meer heeft. Het doet me stilstaan bij mijn vak. Het maken van deze boeken zorgde ervoor dat ik ontzettend veel gepassioneerde professionals mocht ontmoeten. Zonder dit voorwendsel zou ik nooit tijd hebben vrijgemaakt voor deze uitwisselingen.
Hoe kijkt u naar uw beroep van houthakker?
Ik hou van mijn beroep en zie er een antwoord in op de behoefte van onze samenleving om over hout te beschikken. Ik aanvaard mijn rol volkomen en werk veel liever in de houtsector dan in de beton- of plasticsector. Ik hoop alleen maar dat mijn getuigenis vanop het terrein via deze boeken zal bijdragen tot een beter begrip van onze sector. Wanneer je toont wat je doet, kun je het grote publiek makkelijker tot nieuwe inzichten brengen.
Is de dialoog met het grote publiek geen uitdaging van formaat?
Ongetwijfeld. Jarenlang maakten we deel uit van de vergeten beroepen die niemand zag. Sinds de coronacrisis heeft het bos in de publieke opinie enorm aan belang gewonnen. Van vandaag op morgen werden we opnieuw ontdekt en werd er van ons verwacht dat we in staat waren om over ons beroep in gesprek te gaan. Op school hebben ze ons deze vaardigheden niet aangeleerd. Als je de situatie aandachtig gadeslaat, merk je dat (bijna) iedereen verliefd is op het bos, maar niet op dezelfde manier. De uitdaging bestaat erin een dialoog tot stand te brengen tussen de verschillende zienswijzen.
Heeft u nieuwe projecten?
Ja, maar het is niet altijd eenvoudig om tijdens de piekperiode boswerkzaamheden te combineren met schetsen. De afwisseling tussen beide bevalt me enorm. Aangezien de activiteiten zich echter op beide terreinen goed hebben ontwikkeld, ben ik soms verplicht om interessante projecten af te wijzen. Ik droom ervan mijn beide passies te kunnen blijven beoefenen, maar zonder druk.
Enkele fragmenten uit de boeken van Mathias Bonneau
“De houthakkersstiel is een lichtspel. Ik voel me als een beeldhouwer van licht”
“Ik beloof bomen aan mijn kinderen”
“Mobiel zagen is sociaal”
“Hout is ruw en wordt glad. De gladheid waardeert men in interieurs en in magazines”
Meer info: www.mathiasbonneau.fr
Volgt u de Belgische Houtconfederatie al op LinkedIn?
Nog niet geabonneerd op het vakblad HoutBedrijf?
